Baraniecki Kazimierz

Po zakończeniu I wojny światowej wrócił do rodzinnej Opalenicy, wstąpił do kompanii opalenickiej i brał udział z nią w powstaniu wielkopolskim. Walczył na froncie zachodnim w okolicach Zbąszynia i Międzychodu. Po włączeniu Armii Wielkopolskiej do Wojska Polskiego brał udział jako żołnierz 61 pułku piechoty w wojnie polsko-bolszewickiej. Za bohaterstwo w czasie walk pod Wołkowyskiem odznaczony został w 1921 Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Po zakończeniu działań wojennych pracował jako nauczyciel w Podrzewiu koło Szamotuł. 

29 sierpnia 1939 zmobilizowany został do 57 pułku piechoty, z którym został ewakuowany na wschód, gdzie wzięto go do sowieckiej niewoli. Trafił do obozu NKWD w Kozielsku, a wiosną 1940 r. został zamordowany w Katyniu. W 2007 r. został awansowany pośmiertnie na stopień kapitana Wojska Polskiego